Муғанний домланинг "Оқаётган одам қиссаси" деган ажойиб ижод маҳсуллари бор эди. Менимча, баримиз бу ҳаёт уммонида қайси бир ергача оқиб борамиз ва ҳозирча оқишда давом этмоқдамиз. Баъзан бу оқишни сузиш деб ҳам аташ мумкиндир. Баъзан эса чўкиш...
Бир журналист сифатида ичингдаги барча фикрларни айтишнинг иложи йўқ. Қоидалар бунга йўл бермайди. Лекин, баъзан айтгинг келади. Ҳайқиргинг келади... Бақиргинг келади... Оқаётган одам қиссаларини битгинг келади... Шу истакларни амалга ошириш учун, "Биз" газетаси учун очилган блогни бир оз ўзгартиришга қарор қилдим. Энди кўпроқ шахсий фикрларга ўрин берамиз....
Келинг, мен тилга олган шеърни яна бир марта ўқиб кўрамиз. Устозимиз Муғаннийни Аллоҳ раҳмат айласин.
ОҚАЁТГАН ОДАМ ҚИССАСИ
Умр деган дарёда лойланиб оқиб келдим,
Бир дам тинган кўзгуда ўзимга боқиб келдим.
Раҳмон бўлди ҳабибим, шайтон бўлди рақибим,
Жаннатимдан қувилиб, нафсимдан бўкиб келдим.
Бузиб Тангри асабин, ўзим кўрдим азобин,
Гуноҳларим кўл бўлиб Тўфонда чўкиб келдим.
Инсонлару ёвларга, сиғиндим оловларга,
Ўтга отди ўз қавмим – гул бўлиб чиқиб келдим.
Яна Тангрим қўллади, Ватан томон йўллади,
Тутолмади Фиръавн, дарёга йиқиб келдим.
Ҳаққа бузиб аҳдимни, қўлдан бердим нақдимни,
Отдан тушиб эгардан тушмай пишиқиб келдим.
…Аёл бўлиб бўй турдим, ерни қонга тўйдирдим,
Авлодларим ёдига анча йироқиб келдим.
Руҳимни қилиб сафо, етиб келди Мустафо,
Биру Борнинг каломин маънисин уқиб келдим.
Ўзни муаллақ топдим, ўздан кечиб Ҳақ топдим,
Ҳикмат айтиб нодонга, ёниб, тутоқиб келдим.
Сано айтиб Аллоҳга, илм бердим Дунёга,
Дорус – салом тоқига туғимни тақиб келдим.
Фотиҳ Чингиз қув бўлиб, қумга сингдим сув бўлиб,
Қисматим тош бодомин тишимда чақиб келдим.
Икки султон соғмидик – кенг дунёга сиғмадик,
Ўзни чопиб, ўзимнинг қабримга тиқиб келдим.
Жигарбандим тўкди қон, юлдузларга кўчди жон,
Тутолмадим қотилим, доим узоқиб келдим.
Сиғмадим ўз юртимга, Қайтолмадим ортимга,
Гуржу, Ҳинду, Хитойдан интиқ, ичикиб келдим.
Бузиб Ҳадис, Иймонни, ўтга отиб Туронни,
Беш аср бир асрнинг этагин чўқиб келдим.
Бобом дордан топилди, бешик болам чопилди,
Бешик чопган хожамни кийдириб боқиб келдим.
Ёвлар билан курашиб, тоғлар тешиб сув очиб,
Сув бошида тўралар – ўзим ютоқиб келдим.
Қўйлар қолди бўрига, шукур қилдим борига,
Ўзим йиққан хирмонга ҳориб, толиқиб келдим.
Эл душмани бўлмадим, нега жангда ўлмадим,
Саҳар бориб атайлаб дўстимни чақиб келдим.
Ҳақ сўзга қўймадилар, ёлғонга тўймадилар,
Қанча йиллар тилимни ёқамга тикиб келдим.
Тонглар отди оқариб, замин қолди кўкариб,
Бўз дунёга эзгулик уруғин экиб келдим.
Оғам бўлди тошқайроқ, диним бўлди ол байроқ,
Аҳлат қилиб сўнггида, тарихга тўкиб келдим.
Тангрим бўлди халоскор, элга тўлди ҳаваскор,
Туркистонга Ҳуррият муҳрини чекиб келдим.
Замон ҳамон долғали, ёмон ҳамон болғали,
Бешга бўлиб Туронни, қаддимни букиб келдим.
Замон кимларга қолди – қизил шимларга қолди,
Йўқчиликдан тўлиққан элга йўлиқиб келдим.
Булбул бўлиб чаманда, ҳурликка орзуманда,
Янги султон шаънига достоним тўқиб келдим.
Хушомад султон бўлди, даромад ултон бўлди,
Гоҳо маддоҳ дўстимга куйиб, ўжиқиб келдим.
Шоҳ қайда, гадо қайда, билмадим хато қайда,
Ўз душманим иблисга итдек илиқиб келидим.
Тим қоронғу кечалар, бечироқ жин кўчалар,
Кўрлар кўзимни ўйди, ўзимни ёқиб келдим.
Ўнгга чапим тушмади, қўлдан чўпим тушмади,
Бир дард бўлиб, авлоддан-авлодга юқиб келдим.
Кунлар ўтди оғир, дим – ҳаммасига чидадим,
Мени сотган дўстимга жонимни суқиб келдим.
Оғам бўлди бозорчи, иним тоғда террорчи,
Бир элни бир қилолмай руҳимни сиқиб келдим.
Бўлиқ миллат бўлинди, элга иллат тўлинди,
Бировини хуш кўрдим, бировин нуқиб келдим.
Марказ-марказ ўйнашиб, кўрмадик бир ўйлашиб,
Бири менга тош отса, шеър ёзиб сўкиб келдим.
…Мен ҳамон оқмоқдаман, мўлтираб боқмоқдаман,
Ўзим ёзган қиссани ўзимга ўқиб келдим.
Муғанний (Ғанижон Холмат)
Даврон Насибхонов 1981 йил 26 октябрда Қирғизистоннинг Жалолобод вилояти, 
